Ramelteon Intermediate 12 CAS 1053239-39-6 Καθαρότητα >98,0% (HPLC)

Η υδροχλωρική 2-(2,6,7,8-τετραϋδρο-1Η-ινδενο[5,4-b]φουραν-8-υλ)αιθαναμίνη (CAS: 1053239-39-6) είναι ένα ενδιάμεσο του Ramelteon (CAS: 196597- 26-9).Σε αντίθεση με τις περισσότερες θεραπείες της αϋπνίας που στοχεύουν στο σύμπλεγμα υποδοχέα GABA (g-αμινοβουτυρικό οξύ), το Ramelteon είναι αγωνιστής του υποδοχέα μελατονίνης.Συγκεκριμένα, έχει υψηλή επιλεκτικότητα για τους υποτύπους MT1 και MT2, οι οποίοι έχουν εμπλακεί στη διατήρηση των κιρκάδιων ρυθμών, έναντι του υποδοχέα MT3 που είναι υπεύθυνος για άλλες λειτουργίες μελατονίνης.Η έλλειψη συγγένειας όχι μόνο για το σύμπλεγμα υποδοχέα GABA αλλά και για τους νευροδιαβιβαστές, τους ντοπαμινεργικούς, τους οπιούχους και τους υποδοχείς βενζοδιαζεπίνης υποδηλώνει ένα βελτιωμένο προφίλ ασφάλειας χωρίς τη δυνατότητα κατάχρησης των υπνωτικών φαρμάκων που στοχεύουν αυτούς τους υποδοχείς.Ως εκ τούτου, το Ramelteon δεν είναι ένα προγραμματισμένο φάρμακο.Οι πρωτογενείς μεταβολίτες περιλαμβάνουν υδροξυλίωση και οξείδωση σε καρβονυλικά είδη με δευτερογενείς μεταβολίτες που προκύπτουν από γλυκουρονιδίωση.Δεδομένου ότι το CYP1A2 είναι το κύριο ισοένζυμο που εμπλέκεται στον ηπατικό μεταβολισμό του Ramelteon, δεν πρέπει να λαμβάνεται σε συνδυασμό με ισχυρούς αναστολείς του CYP1A2, όπως η φλουβοξαμίνη.Η συγχορήγηση είτε με κετοκοναζόλη (αναστολέας CYP3A4) είτε με φλουκοναζόλη (ισχυρός αναστολέας του CYP2C9) είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές αυξήσεις στην AUC και τη Cmax, αλλά ο εκτεταμένος μεταβολισμός και οι εξαιρετικά μεταβλητές συγκεντρώσεις του Ramelteon στο πλάσμα απέκλεισαν την ανάγκη τροποποίησης της δόσης.Το ένθετο συσκευασίας, ωστόσο, προειδοποιεί τους ασθενείς σχετικά με τη συγχορήγηση με ισχυρούς αναστολείς του CYP3A4 και του CYP2C9.Με βάση τα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών, η συνιστώμενη δόση του Ramelteon είναι 8 mg που λαμβάνεται εντός 30 λεπτών από την κατάκλιση.Εκτός από την προφύλαξη της συγχορήγησης με αναστολείς του CYP, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία.Οι ανεπιθύμητες ενέργειες, που παρατηρήθηκαν στο 5% των ασθενών σε κλινικές μελέτες, ήταν υπνηλία, ζάλη, ναυτία, κόπωση, πονοκέφαλος και αϋπνία.