ناپروکسن CAS 22204-53-1 خلوص >99.5٪ (HPLC)

ناپروکسن (CAS: 22204-53-1) یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است، این یک مهار کننده PG سنتاز است که می تواند پروستاگلاندین سنتتاز را مهار کند، دارای اثرات ضد درد و تب قابل توجهی است، جذب خوراکی سریع و کامل است، 2 تا 4 ساعت پس از یک دوز، غلظت پلاسما به اوج می رسد، در خون، بیش از 99٪ به پروتئین های پلاسما متصل می شود، t1/2 13 تا 14 ساعت است، حدود 95٪ از ادرار با نمونه اولیه و متابولیت ها خارج می شود.از نظر بالینی برای درمان آرتریت روماتیسمی و روماتوئید، استئوآرتریت، اسپوندیلیت آنکیلوزان، نقرس، آرتریت، تنوسینوویت استفاده می‌شود. همچنین می‌توان از آن برای کاهش درد ناشی از رگ به رگ شدن‌های اسکلتی عضلانی، کوفتگی، آسیب‌ها و دیسمنوره استفاده کرد.اما باید توجه داشت که مانند سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، همان عوارض جانبی جدی گوارشی ممکن است در هر زمانی در طول درمان هنگام مصرف ناپروکسن رخ دهد، بنابراین بیماران فعال زخم معده اثنی عشر به دار آویخته می شوند، سایر بیماران مبتلا به بیماری دستگاه گوارش باید این را مصرف کنند. دارو تحت نظارت دقیق پزشکیناپروکسن از 2-متوکسینفتالین و ایزومر (+) که با تفکیک با سینکونیدین به دست می آید سنتز می شود (61).این دارو در سال 1976 در ایالات متحده معرفی شد و به عنوان یک داروی ژنریک، به طور مداوم در میان NSAID های محبوب تر بوده است.این به عنوان انانتیومر S-(+) به بازار عرضه می شود، اما جالب اینجاست که نمک سدیم ایزومر (-)- نیز به عنوان Anaprox در بازار موجود است.به عنوان یک مهارکننده بیوسنتز پروستاگلاندین، 12 برابر قوی تر از آسپرین، 10 برابر قوی تر از فنیل بوتازون، سه تا چهار برابر قوی تر از ایبوپروفن، و چهار برابر قوی تر از فنوپروفن است، اما تقریباً 300 برابر قوی تر از فنوپروفن است. ایندومتاسین